24.12 Wigilia to ten moment gdy wszyscy spotykamy się z rodziną przy stole, radośnie, bez pośpiechu. My z Kubą, jak zapewne większość młodych małżeństw, uczestniczymy w minimum dwóch wigiliach, a to sprawia, że nie spędzamy ich tak, jak wszystkim życzymy - spokojnie. Chcąc nie chcąc, choćbyśmy nie wiem jak wszystko zaplanowali, jesteśmy w lekkim pośpiechu. Zawsze mam moralnego kaca, że nigdzie nie jesteśmy do końca, że nie możemy w pełni pokazać że lubimy, że kochamy, że się troszczymy. Często pojawiają się propozycje: to jeden rok święta tu, drugi tam. Nie. Tak się nie da, nasze rodziny mieszkają stosunkowo blisko siebie, nie wyobrażam sobie żebyśmy nie zobaczyli się z naszymi babciami na święta. Tak więc dwie wigilie. Trudno pokazać zaangażowanie będąc na wigilii godzinę. Trochę też dlatego, dobrych kilka lat temu, wpadłam na pomysł ręcznie robionych prezentów. Lubię prezenty w które wkłada się serce, nawet jeśli jest maleńki drobiazg.. Nie pamiętam co dostałam pod choinkę od męża, ale pamiętam w co było zapakowane, bo zachowałam ten papier, z odręcznymi rysunkami, które Kuba produkował schowany za łóżkiem w sypialni, żebym nie zobaczyła co robi:)

To właśnie o to chodzi, o zaangażowanie, o to że nie idziemy bezmyślnie do sklepu kupić kolejny zestaw kosmetyków, czy szalik, a przygotowujemy się wcześniej, planujemy i wkładamy całe nasze serce w to co dajemy. Nawet jeśli jest to tylko feta w słoiku, czy kilka pierniczków.

Tak powstała tradycja w naszej rodzinie, z czasem co większe leniwce zaczynają się wyłamywać, ale zawsze znajdziecie pod naszą choinką ręcznie robione prezenty (nie tylko takie do jedzenia).

Miłej lektury ebooka:)